De trein altijd wat avontuur

Ik nam de trein. Hij reed. Met een verminderd aantal treinstellen. Waarschijnlijk de vorige nacht opgegeten door het vreselijk treinstelmonster. Op de trein pronkte er een prachtige boodschap, in groene letters: ALTIJD EN OVERAL DANK ZIJ DE NMBS APP.  Toen dacht ik: altijd? overal?  Soms vraag ik me af waar mijn ontluikend cynisme  vandaan komt. 

Twee maanden later (op 25 mei) las ik een boeiende reclame in het station. Breng je graag mensen  samen?  Word treinbestuurder en deel onze passie voor de reiziger. Welke passie? Reizigers pesten door om de haverklap te staken? Treinbestuurders hebben niet veel contact met reizigers. Wel met technologie, waarom dan niet: passie voor technologie?  En België kent ook goederentreinen. Veranderen de treinbestuurders dan saaie zeurpieten die hun echte passie niet kunnen botvieren?  Daarom mijn advies voor elke treinbestuurder: word conducteur. Vorige week zat ik op een ijskoud, overhyped toeristisch treintje in Colorado. De gids vertelde twee flauwe grappen (in het Engels). Mijn uitdaging: een mooie vertaling. Grap 1: een treinbestuurder wordt door de bliksem getroffen. Zo werd hij pas echt geleidend, conducteur. Grap 2 : men vraagt aan een treinbestuurder: hoe vaak ben je al ontspoord?.Antwoord: mijn geheugen ontspoort zo vaak dat ik het niet weet. De trein, altijd wat ruimte voor flauwe grappen. Wanneer staken ze nog eens?