Hoe overleef je een nieuwe Trumpregering?

Eén zaak was echt niet moeilijk om voorspellen. We zouden allen wat depressief worden nadat 'het monster' was verkozen. Voor de VS was dat heel gemakkelijk. Na Bush 2, na Trump 1, zouden alle Democraten het land verlaten. Nu ook. Dat zal uiteraard niet gebeuren. Hoogstens enkele honderden, die het toch al van plan waren.

Zullen sommige groepen pijn lijden?  Absoluut! Is dat erg?  Uiteraard, maar denk aan de groepen die pijn zouden geleden hebben indien Harris had gewonnen. Vier jaar in een communistisch land leven en verplicht worden het dopje aan je fles te laten. U denkt dat ik ermee lach?  Vergeet niet dat de meerderheid van de Amerikanen, juist omwille van dat dreigend communistisch regime, voor de heer Trump hebben gestemd. Toon empathie met die groepen.

Trump is gewonnen omdat de Amerikaanse verkiezingen een reality show geworden zijn (beter: gebleven zijn), en de beste... heeft gewonnen. We zullen de volgende maanden en jaren overspoeld worden door nieuwe beelden. Over vrouwen die geen abortus krijgen in Florida. Over honderdduizenden die in kampen worden opgesloten en gedeporteerd. De Democraten werden in 1968  afgestraft omwille van de body bags die terugkeerden uit Vietnam. Het wordt een hele klus (inclusief ronduit censuur) voor de Trump-regering om beelden van huilende kinderen, zwangere vrouwen, wanhopige mannen uit de media te houden.

En de invoertarieven zullen sommige producten peperduur maken. Inflatie is fataal voor een regering. Vraag dat maar aan Biden.  Hoe zal Trump daarmee omgaan?  Democraten aller landen, verenig u in mooie plaatjes van een veel te duur leven. Hou dat twee (midterms) en liefst vier jaar vol. En kijk dan hoe Vance zal reageren. Want die bereidt zich nu al voor op Vance I. Zoek plaatjes waar. hij pudding eet met zijn drie vingers, een hond slaat, een brandweerman uitkaffert. 

Oh ja, wie mijn boek heeft gelezen, weet dat ik een fan van Ronald Reagan ben geworden. Niet omwille van zijn fouten (die vind je bij de verslagen van Bjorn Soenens), maar omwille van zijn basisfilosofie. Laat de mensen zoveel mogelijk zelf beslissen. Dat is niet de Vlaams Belang interpretatie (luister meer naar het volk), maar wel: plaats de gezinnen voor hun verantwoordelijkheid. Geef hen niet wat ze graag zouden krijgen van de rijke staat, maar help hen zelfstandiger te worden. Dat bereik je door een dubbele beweging; geef hen meer geld door lagere belastingen, en tegelijkertijd bestrijd een te groot overheidstekort. Neen aan 'Big Government'. Het is allemaal wat complexer en vooral veel genuanceerder, maar ik beoordeel Trump vooral op dat criterium.

12 miljoen immigranten deporteren. Dat is pas Big Government. Dat kost stukken van mensen. Maar dat was niet de belangrijkste boodschap van Reagan. De Staat kan zo'n grote taken niet aan. Ze blundert altijd en overal. Maar nu zou de staat dat wel kunnen. De staat kon in het V.K. niet eens een brexit rond krijgen. De ene premier na de andere riep 'Make Brexit Happen'.  Aha.  Juist Elon Musk (die nooit president kan worden, hij is immigrant) zal wel goed huis houden in de ambtenarij. Maar afbreken is nog niet hetzelfde als de grote leermeester Reagan tegenspreken en dus een effectief, efficiënt en moreel verantwoord overheidsapparaat uitbouwen. Dat wordt spannend, en vooral: dat zal pas geschiedenis schrijven. Een slagvaardig, lenig, en supereffectief overheidsapparaat, met respect uiteraard voor de (grond)wet. 

Invoertarieven op van alles en nog wat. Probeer dat allemaal eens in goede banen te leiden. Wat met halfafgewerkte producten, wat met producten die onmisbaar zijn, wat met diensten, wat met producten uit bevriende naties, wat als die zogenaamde bevriende naties terugslaan? Wat als je eigen bevolking het heel vervelend vindt dat sommige producten plots heel duur worden. Dit allemaal opvolgen, bijsturen, doorrekenen, onderhandelen, heronderhandelen, dat is pas Big Government. 

De meeste alternatieve energie wordt gewonnen in Republikeinse staten. Wat als die lokale politiek botst met het centrale gezag?  En vooral: besef dat invoertarieven de economische politiek in een staat, ook een Republikeinse staat, zullen treffen. Boeiend, boeiend. 

Kortom, mijn psychologische verdediging is niet ontkenning, is helaas wel een beetje hulpeloosheid, ik kan de echte slachtoffers van het Trumpisme niet helpen, maar is vooral nieuwsgierigheid. Met open vizier kijken hoe de Amerikanen zullen genieten van vier jaar Trump II en vooral hoe de Republikeinse strategen zullen vermijden dat 'The Empire strikes back'. De Republikeinen zijn nu 'Het Establishment' en in de gehele wereld neemt de verwende kiezer wraak, niet op leugens, niet op incompetentie, zeker niet op laag moreel gezag, maar op wie aan de top staat. Vele Republikeinse senaatszetels staan op het spel in 2026. Die dames en heren zijn nu al zenuwachtig. Zo gaat dat in een democratie, die de VS nog altijd (een beetje) is.